Za 11/6/22 – Helsinki – Porvoo – Loviisa 106 km Totaal 4.873 km 🌞 25°C
We verlaten Helsinki met een toch ietwat teleurgesteld gevoel. We hadden meer van verwacht van de hoofdstad. Er zijn wel mooie gebouwen te bezichtigen, maar voor ons ontbreekt de stad aan sfeer en gezelligheid. Een bezoek is leuk als je in de omgeving bent, maar wij zouden het niet aanraden voor een citytrip.
Iets meer naar het oosten ligt Porvoo, een stadje dat zoals Rauma, meedingt naar de titel “mooiste stadje van Finland”. Het is een sfeervol, aangenaam stadje met nog vele houten, middeleeuwse huizen.
Ook hier komen de rood gekleurde gevels nog veel voor.
Zo 12/6/22 – Loviisa 0 km Totaal 4.873 km 🌞 25°C
Onze camperplaats in Loviisa is heel rustig gelegen op een klein schiereiland, helemaal op het uiteinde met een heel mooi uitzicht.
Het is zalig weer en voor de eerste keer kunnen we ons op “ons terras” installeren
We besluiten om vandaag eens een luie rustdag in te lassen.
We hebben reeds veel steden en musea bezocht maar vanaf nu zal ons reisverslag meer over natuur gaan en minder over cultuur.
Tussendoor nog een interessant weetje: Finland groeit!
Tijdens de laatste ijstijd, tussen de 40.000 en 10.000 jaar geleden, was Finland bedekt met een enorme gletsjer van wel 3km dik en heeft het land in de aardkorst gedrukt.
Nu, 10.000 jaar later, veert het land nog altijd terug op uit de zee. Hierdoor wordt Finland per jaar ca 7 km² groter.
Ma 13/6/22 – Loviisa – Lappeeranta – Ruokolanti 222 km Totaal 5.095 km 🌞 23°C
In Lappeeranta zelf is weinig te zien, maar even buiten de stad staat een van de grootste zagerijen van het land. Met vrachtwagens en treinen worden de boomstammen, den en berk, aangevoerd om te verwerken. Indrukwekkend.
Nu weten we vanwaar die plankskes komen die bij Belsack in de rekken staan.
De minister van bosbouw moet hier toch de belangrijkste functie van het land hebben.
Hij heeft in ieder geval het meeste onderdanen.
Di 14/6/22 Ruokolanti – Savonlinna – – Kerimäki 150 km Totaal 5.245 km 🌤️ 21°C
Na een nacht op een camping aan een stuwmeer in Ruokolanti, rijden we naar de stad Savonlinna in het hart van het merengebied. In deze streek is er meer wateroppervlak dan land.
Een moedige Fin heeft eens alle meren in Finland geteld: 187.888.
We zijn een beetje ontgoocheld over het landschap dat we te zien krijgen. De wegen flaneren tussen de meren heen en de bomen ontnemen bijna constant het mooie uitzicht erop.
Om de eentonigheid van het uitzicht even te breken, nemen we de afslag naar een wit baantje (op de kaart) dat een paar kilometer verder weer op de hoofdbaan uitkomt.
Oei, dit hadden we niet verwacht; smal, onverhard en geen enkele mogelijkheid om te draaien.
Als we nu op een tegenligger botsen of als er laaghangende takken onze doorgang verhinderen moeten we in achteruit terugrijden. Het is goed afgelopen maar het zal bij deze eenmalige ingeving blijven.
In Savonlinna staat een mooi, middeleeuws kasteel. Het is gebouwd in 1475 onder Zweeds bewind als verdediging tegen de Russische invallen. Ja, toen ook al.
Een mooi verhaal gaat over de mascotte van het kasteel: de bok.
Tijdens een Russische belegering, was er brand ontstaan in het kasteel. Een bok met grote hoorns, die daar rondliep als toekomstig gebraad, steigerde omdat hij niet van de kasteelmuur durfde te springen. De vijand zag dat met het vuur op de achtergrond en dachten dat ze de duivel in hoogst eigen persoon te zien kregen en sloegen op de vlucht.
De bok werd vereerd en redde zo ook zijn eigen leven. Mooi hé.
Het is vandaag mijn verjaardag en mijn zoeteke wil mij trakteren in een goed restaurant.
Op tripadvisor hebben we de resto’s met de beste scores opgezocht. Het werd een telleurstelling, ze maken hier alleen maar hamburgers, fish & chips, sardines met puree of met friet, enz …
Savonlinna is niet de meest leuke en gezellige stad om erop uit te trekken.
We hebben ons eigen potje dan maar gekookt en het heeft heel goed gesmaakt, met een dessert als toetje.
Savonlinna
Wo 15/6/22 Kerimäki – Koli 208 km Totaal 5.453 km 🌨️ 14°C
We starten de dag met een bezoek aan de grootste houten kerk van de wereld. Het stadje Kerimäki telde destijds 12.000 inwoners en men besloot zeer optimistisch een kerk te bouwen die plaats bood aan bijna de helft van alle inwoners, inclusief staanplaatsen 5000 zielen.
FOTOS KERK
Al snel werd duidelijk dat deze kerk in de winter onmogelijk kon worden verwarmd en men heeft er dan maar een klein kerkje achter gebouwd.
FOTOS KERK
Er kunnen er nog 4.999 bij
Het weer is omgeslagen. Veel regen en een stuk frisser.
Om naar het Nationaal Park Koli te rijden, duidt onze GPS een binnenweg aan. We winnen zo 25km in plaats van via de grote baan rond te rijden.
Ongeveer 28 km hebben wij gereden op weg <4712>, slalommend rond de putten en plassen.
Ik ben even uitgestapt om een foto te maken en het was toch even schrikken toen ik zag hoe Catho eruit zag.
Koli is een mooi natuurgebied en heeft een klein skigebied. De nabijgelegen parking is groot genoeg om daar de nacht door te brengen.
We komen tot de vaststelling dat we al zo noordelijk zitten, dat onze schotelantenne de Astra satelliet niet meer kan vinden. Ze is achter de horizon verdwenen.
Vanaf nu geen tv en Belgische radiozenders meer. Ons contact met België wordt verbroken voor enkele weken.
Do 16/6/22 Koli – Lieska 62 km Totaal 5.515 km 🌨️ 13°C
Het licht bergachtige Koli staat gekend om een van de mooiste wandelgebieden te zijn van het land met mooie uitzichten over de omliggende meren. Het blijft echter maar regenen en de wolken hangen laag. We hebben geen geluk, nu we eens boven de bomen kunnen uitkijken, hebben we nog geen vergezichten.
Picnic
De regen heeft ons niet tegengehouden om een leuke wandeling te maken van een 12-tal km. Onderweg hebben we 2 vogels gespot die we nog nooit hadden gezien, nl. de watersnip en de ijsduiker.
IJsduiker 
Watersnip
We sluiten onze wandeling af in het bezoekerscentrum en het natuurmuseum, heel mooi en ook interessant.
Het is de eerste keer dat we last hebben van muggen. Tot nu toe is het tegen al onze verwachtingen in heel goed meegevallen. Maar nu vliegen ze, ondanks de regen, van alle kanten rond ons oren.
Een 40 km voor de stad Lieksa vinden we een overnachtingsplaats aan een piepklein haventje.
Het vinden van zo’n plaatsen is wel het leuke in Scandinavië. Als je op de gps een doodlopende weg ziet die naar een meer gaat, heb je veel kans dat daar een helling is waar bootjes in het water kunnen worden gelaten. Meestal is er dan ook een parking bij om de trailers achter te laten, wij kunnen daar dan ook terecht voor een rustige nacht.
Vr 17/6/22 Lieska – Ruunaa 74 km Totaal 5.589 km ⛅ 16°C
Wat een nacht. Geen idee hoe ze binnen zijn gekomen, maar we hebben vannacht zeker 20 muggen gepakt. Degene die deze rotbeesten heeft uitgevonden, mogen ze ook op het schavot zetten.
We hebben de muggennacht overleefd en rijden naar de stad Lieksa om wat inkopen te doen en te tanken.
De prijs voor een liter diesel schommelt hier tussen de € 2,3 en € 2,5.
Ons initieel dieselbudget is al lang opgesoupeerd. Toen we met de voorbereiding van onze reis naar Scandinavië begonnen was de kostprijs voor diesel maar half zo duur. Ons verbruik kunnen we tot nu toe beperken tot 11,5l/100km omdat er geen bergen zijn en we zelden sneller dan 80km/u kunnen rijden. Maar het heeft toch een grote impact op ons totaal budget.
Lieksa
Net als Savonlinna, is Lieksa een sfeerloze stad. We moeten op niet veel beterschap rekenen, hoe noordelijker we gaan.
De reden daarvoor ligt bij de Nazi’s, maar daarbij hoort wat geschiedenis.
De WOII is een zwarte bladzijde in de Finse geschiedenis Heel kort samengavat:
Toen de nazi’s richting Rusland trokken, zijn de Russen Finland binnengetrokken om een grotere buffer te creëren tussen St. Petersburg en het oprukkende Duitse Rijk. Hierdoor hebben de Finnen de kant van Duitsland gekozen en hen vrije doorgang verleend om zo de Russen terug te dringen.
Maar op het einde van WOII, als de Duitsers zich terugtrokken, koos Hitler voor de tactiek van de verschroeide aarde, om zo de oprukkende Russische strijdkrachten op te houden. Meer dan 100.000 Lappen werden gedwongen geëvacueerd naar het zuiden. Op de terugtocht verbranden en verwoesten de Duitsers alles wat ze tegenkwamen. Complete steden gingen in de vlammen op, bruggen en wegen werden opgeblazen en zelfs het vee werd massaal afgemaakt.
De nieuwe, meestal sfeer- en cultuurloze steden zijn hiervan het gevolg.
Morgen staat er iets spannends op het programma. Jenny heeft er zelfs van gedroomd.