Di 21/6/22 Sonka – Pello – Kiruna 325 km Totaal 6.584 km ⛅ 20°C
Na onze rondreis door Finland, komen we terug in Zweden. Deze keer in Zweeds Lapland, het gedeelte boven de Noordpoolcirkel.
We mogen onze klokken terug gelijkstellen met het thuisfront, nachten bestaan hier niet en er is geen regen te bespeuren.
Onze rit loopt lange tijd langs de Tornionjoki, een rivier breder dan onze Schelde en die regelmatig verandert in een kolkende wildwaterstroom.
We hebben langer dan een uur staan kijken naar een visser die een grote zalm aan de haak wou slaan. Hij vertelde ons dat er zalmen zwemmen van meer dan een meter lang. Maar hij en zijn vrienden wat verderop, hebben we niets zien bovenhalen. Ook geen klein zalmpje. Echte vissers dus, grote verhalen maar kleine visjes.
Ondanks dat we een 10-tal kilometer door een opgebroken E45 moesten rijden, zijn we toch in Kiruna aangekomen. Als er aan een weg moet gewerkt worden, kunnen ze hier geen omleiding voorzien, of je zou wel 100km moeten omrijden. Veel verkeer is hier niet, dus leiden ze ons maar tussen de machines heen dan links en dan rechts. Je ziet dat ze dat gewoon zijn, beide partijen werken en rijden met respect voor elkaar.
E 45
We hadden gelezen dat we in Kiruna aan een hotel konden overnachten. We hebben nog zelden zo’n wanorde gezien in Scandinavië dan hier op deze plaats. We staan tussen een resem aanhangwagens en stapels paletten die kriskras door elkaar zijn afgezet. Maar ja, het kan niet altijd een prachtig uitzicht op een meer zijn.
Wo 22/6/22 Kiruna 18 km Totaal 6.602 km ⛅ 18°C
We zijn vandaag in Kiruna gebleven. Aan het hotel hadden we een goede Wifi verbinding, dus hebben we geprofiteerd om onze blog te actualiseren en onze mailboxen wat op te kuisen.
In deze stad moeten we zeker LPG tanken want onze gasflessen zijn bijna leeg is. Niet dat we rijden op LPG, maar we hebben wel gas nodig om te koken, te verwarmen, warm water voor douche en afwas en misschien nog het belangrijkste van al, de koelkast werkt ook op gas.
In Finland is, om voor ons onbekende reden, LPG tanken verboden. Je kan wel gevulde gasflessen propaan of butaan kopen, maar omdat wij een vaste installatie hebben, kunnen we deze niet gebruiken.
Gezien de verwarming de grootste slokop is, hebben we deze alleen gebruikt als het echt nodig was.
Een extra dekentje was de oplossing.
Gelukkig ligt Kiruna op onze weg richting Noorwegen, want hier is het enige LPG tankstation van Lapland. In Zweden en Noorwegen mag men wel LPG tanken, maar de stations zijn schaars.
Een winterreis naar Scandinavië zou ons Catho waarschijnlijk niet overleven.
Kiruna centrum
Kiruna is een belangrijke stad in Zweden. Niet vanwege zijn cultuur of mooie gebouwen, maar voor zijn industrie. Hier bevindt er zich een enorme ijzerertsmijn en even buiten de stad in Esrange, een ruimtevaartonderzoekcentrum en een lanceerbasis waar raketten en stratosferische ballonnen worden getest en gelanceerd.
Oei, oei, wat een woord “ruimtevaartonderzoekcentrum”. Qua lengte zou het niet misstaan in het Finse woordenboek.
Esrange is niet te bezoeken, maar het bezoek aan de ijzerertsmijn staat morgen op het programma.
Vanuit de stad zien we in de verte besneeuwde bergen. De eerste sneeuw die we te zien krijgen.
Het valt ons op dat het klimaat een grote invloed heeft op hoe de mensen hier wonen en leven.
Bijna alle winkels zijn verzameld in shoppingcentra en winkelgalerijen. Zo kan je al je boodschappen in hetzelfde centrum doen.
Veel terrasjes zijn er ook niet, waarschijnlijk hebben ze te weinig echte zomerdagen.
Bijna alle auto zijn voorzien van extra koplampen. Tijdens de wintermaanden blijft het hier zo goed als donker en buiten het stadscentrum is er geen straatverlichting.
Do 23/6/22 Kiruna – Abisko 102 km Totaal 6.704 km ⛅ 18°C
Om 10u staat de bus ons op te wachten aan het toerismebureau om ons naar de mijn van Kiruna te brengen.
Het is de grootste ijzerertsmijn van Europa. Elke dag wordt er 130.000 ton ijzererts opgegraven. Ter plaatse wordt het erts verbrijzeld, magnetisch gescheiden, gewassen en gesmolten tot bolletjes ter grote van een knikker, als basisproduct voor het maken van staal.
Iedere dag vervoeren 15 treinen, elk met 68 wagons, getrokken door de krachtigste locomotieven (15.000pk), dit basisproduct naar de haven van Narvik, vanwaar het over de hele wereld wordt getransporteerd.
In het begin van de jaren 1900 tot 1960 werd de mijn in open lucht ontgonnen. Een krater van 2 kilometer lang en 250m diepte was het gevolg. Vanaf 1960 is er overgeschakeld naar mijnbouw en wordt het erts via schachten en galerijen naar boven gehaald. Ondertussen zitten ze al op 1365m diepte.
Maar ze hebben een groot probleem in Kiruna. De stad is door de jaren heen sterk uitgebreid, maar ook de mijn die er vlak naast ligt, werd alsmaar groter en ze willen nog uitbreiden.
Er werd een akkoord gesloten tussen het bedrijf en de inwoners, om het gedeelte van de stad, het dichtst bij de mijn gelegen, te verhuizen naar de overzijde van de stad.
Alle huizen in de gekleurde zones moeten verdwijnen 
Afbreken of verplaatsen
De bus brengt ons door een onverlichte tunnel tot op 540m diepte, tot aan een ondergronds bezoekerscentrum. Daar krijgen we een film te zien, nadien worden we rondgeleid door enorme gangen waar allerhande machines staan en sluiten we af in een museum.
Een jonge gidse had haar teksten goed ingestudeerd, maar kon jammer genoeg niet antwoorden op de bijkomende vragen. We kwamen vlug tot de vaststelling dat ze geen enkele technische achtergrond had.
Als afsluiter kregen we nog een koffie aangeboden en daarna bracht de bus ons terug bovengronds.
We waren toch wel ontgoocheld over dit bezoek. Behalve in de film hebben we geen enkele mijnactiviteit gezien.
Ze konden deze tentoonstelling, want dat was het eigenlijk toch maar, gelijk waar gepresenteerd hebben. Maar dan hadden ze waarschijnlijk hun autobus niet vol gekregen.
We zetten onze reis verder naar het noordwesten richting Narvik in Noorwegen.
Het landschap verandert. Het wordt meer bergachtig, de dennenbomen verdwijnen en alleen de berkenbomen blijven nog over. Eigenlijk zijn het meer berkenstruiken geworden. Ze zijn maar enkele meters hoog en laag vertakt. Het klimaat zal er veel mee te maken hebben.
Maar hierdoor krijgen we wel een veel mooier zicht op de omgeving.
We blijven 2 nachten in het Abisko National Park, een 30 km voor de Noorse grens.
Morgen hebben we een wandeldag gepland.
Vanuit ons Catho hebben we zicht op de spoorweg die Kiruna met Narvik verbindt.
We zien enkele enorm lange treinen met ijzererts passeren. Twee keer heb ik de wagons geteld en telkens kwam ik uit op 68 stuks. De gidse had haar les goed geleerd.
Vr 24/6/22 Abisko 0 km Totaal 6.704 km ⛅ 19°C
Gewapend met wandelschoenen en stapstokken gaan we naar het bezoekerscentrum van het Abisko National Park waar we een plannetje krijgen met een overzicht van de verschillende gepijlde wandelingen.
De King’s Trail zien we niet zitten. Deze gaat van berghut naar berghut en is maar liefst 430km lang.
Moesten we meer tijd hebben en ook nog iets jonger zijn, en ….
We beginnen met de kortste, maar meest spectaculaire wandeling die loopt langs de wildwaterrivier. Wat een kracht en geweld water toch kan hebben!
Ter plaatse veel spectaculairder !
Bij de tweede wandeling brengt een zetellift ons tot boven de boomgrens en vervolgens stappen we naar de top van de Njullà. De temperatuur is gezakt tot een graad of 5 en er ligt nog veel sneeuw.
Het uitzicht op het meer en de omgeving is schitterend.
Terug beneden starten met wandeling 3. We volgen de woelige rivier een 3-tal kilometer stroomopwaarts en hebben geen enkele kalme plek in de rivier kunnen ontdekken. Een raftingboot zou hier zijn gang kunnen gaan.
De terugweg loopt door het berkenbos We worden aangevallen door heel kleine wormpjes, groene en zwarte van een 5 millimeter lang en 1 millimeter dik. Die laten zich gewoon uit de bomen vallen en kleven zich vast op onze kleding en in ons haar.
Voordat we ons Catho zijn binnengegaan, hebben we elkaar eerst moeten ontwormen.
Vermoeid maar voldaan zijn we gaan slapen.
Za 25/6/22 Abisko – Riksgränsen 43 km Totaal 6.747 km ⛅ 19°C
Dit wordt onze laatste dag Zweden. Na 43 km staan we al aan de grens met Noorwegen.
We hadden gelezen dat er soms toch stevig gecontroleerd wordt op de invoer van alcoholische dranken en sigaretten. Rokers zijn we niet, maar een glaasje drinken we wel graag. Omdat de taksen op sterke dranken in Noorwegen verschrikkelijk hoog zijn en ze alles wat meer dan 3,5° al als sterke drank beschouwen, hadden we in Zweden al wat biertjes gekocht en zo goed mogelijk verstopt.
Maar aan de grens wordt er juist niets gecontroleerd. De 2 douaniers zitten achter hun bureau, ze kijken zelfs niet op en er staat ook geen stopbord. Gewoon doorrijden dus.
Bye, bye Zweden.