Wo 19/4 Bou Jerif – Amtoudi 164 km Totaal 4.769 km 26°C 🌞
Het is wel even schrikken als we de gordijnen openen. Het is zwaar bewolkt met een heel, heel klein beetje regen. Eigenlijk maar enkele druppels. Maar het is nog geen middag als alle wolken verdwenen zijn en de zon weer volle bak schijnt.
Alhoewel de rit van vandaag maar een 150 km lang is, moeten we niet treuzelen om op een normaal uur aan te komen op onze volgende bestemming.
De eerste 9 kilometer gaan over een grindweg met dikke stenen. We rijden er ongeveer een uur over.
Ligt veel hobbeliger dan het eruit ziet. Max 20km/u.
Daarna krijgen we een goede asfaltweg tot in Guelmin. In het grootwarenhuis Marjane moeten we de meeste noodzakelijke boodschappen doen voor de volgende 19 dagen want in deze periode komen we geen enkel warenhuis meer tegen.
Groenten en fruit kunnen we natuurlijk wel overal verkrijgen. Ook vlees zouden we onderweg kunnen kopen maar niet bij een beenhouwer waar het vlees ongekoeld buiten hangt. Hiervoor passen we.
Dus hebben we bij Marjane ons vriesvak volgepropt met schapenkoteletjes, kippenbilletjes en rumsteaks.
Wij rijden nu door de Anti-Atlas. Dit is het gebergte dat tussen de Hoge Atlas en de Sahara ligt.
De landschappen worden steeds maar dorrer en kaler. Zo dor dat je zelfs bijna geen schapen meer ziet. Er is gewoon niets meer te grazen.
We hebben al meerdere windhozen gezien, maar deze is veruit de mooiste. Vanuit het niets stijgt een stofpluim op en even later is het weer verdwenen. Heel speciaal en spectaculair.
Het is een heel mooie route met prachtige bergen met een waaier-dessin. Het lijkt wel of een kunstenaar ze geschilderd heeft.
Do 20/4 Amtoudi 0 km Totaal 4.769 km 28°C 🌞
Ze voorspellen voor vandaag weer een warme zonnige dag. Daarom spreken we al om 8u30 af om samen te voet de bergen in te trekken voor een bezoek aan de graanschuur Agadir. Het heeft niets te maken met de gelijknamige bekende kuststad.
De Agadir is 800 jaar oud en een van de best bewaarde graanschuren van Noord-Afrika.
Het ligt helemaal boven op de top van een berg om het graan te beschermen tegen rovers, bandieten en rivaliserende stammen.
Drie lieve jongetjes uit het dorp wijzen ons voor enkele dirham de juiste weg via een ezelspad naar boven. Niet dat je veel kan mislopen, maar ze doen hun best. Na een half uur klimmen staat de gids ons aan de ingang op te wachten.
De rondleiding is echt de moeite waard. Onder dit dak is het een doolhof van smalle gangen en kleine kamers waar graan, wortels, uien, honing, geitenkaas, … werden bewaard.
Bijenkasten
Vanop de uitkijktorens kon men de vijand van ver zien aankomen en met een ingenieus systeem van valluiken kan men de ingangen volledig blokkeren. Ze hadden ook waterreservoirs, met zandafscheiders ( jaja 800 jaar geleden al! ), om langere tijd te kunnen weerstaan aan belegeringen.
In de namiddag maken we nog een wandeling door het dorpje. Onvoorstelbaar in wat een armoede sommige mensen moeten leven.
Moskeën zie je overal
We zijn in een moslimland en dit wil zeggen dat we regelmatig een gebed voorgeschoteld krijgen via de luidsprekers op de moskeeën. Op alle willekeurige uren van de dag en soms zelfs ’s nachts spreekt de iman ons toe. Er zal wel ergens een logica in zitten maar die hebben we nog niet gevonden.
Maar vandaag is het de laatste dag van de ramadan en de imans weten van geen ophouden.
Rond kwart voor tien had hij alles gezegd en komen we rustig gaan slapen.
Camping Amtoudi Id Aissa
Vr 21/4 Amtoudi – Tafraoute 152 km Totaal 4.921 km 28°C 🌞
Vandaag staat een rit op het programma dwars door de Anti-Atlas. We passeren geen steden of dorpjes, puur natuur.
De eerste 50km rijden we langs de zuidflank van het gebergte.
Deze stenen torentjes is de signalisatie voor een wegverzakking.
Met een Royco soepje mag de pauze iets langer duren.
We komen op de route R107 en vallen van de ene verbijstering in de andere. Wat is dat hier mooi zeg!
De weg is in goede staat met vele rechte stukken en ik heb de cruise controle op 40km/u gezet. Zo kan de chauffeur ook volop genieten van het landschap.
Honderd kilometer lang rijden we door een onbeschrijflijk mooi landschap. Als ongelooflijke IJsland fans krijgen we het moeilijk over de lippen, maar dit is zeker even mooi, integendeel zelfs.
R107
De Anti-Atlas is het mooiste gebergte van Marokko met de R107 tussen Trafraoute en Im-Ouzlag als absolute must.
Op de Michelin kaart staat langs deze weg geen groen lijntje (parcours pittoresque), een absolute flater van Michelin.
Elk superlatief om deze schoonheid te omschrijven schiet tekort. De foto’s zijn misschien wel mooi, maar in werkelijkheid is het nog duizend maal mooier.
We zijn niet alleen in extase, alle andere medereizigers zijn van dezelfde mening, niettegenstaande we alle 30 tezamen een groot deel van de wereld hebben gezien. Dit is uniek.
Als toemaatje krijgen we nog een kudde dromedarissen voorgeschoteld.
Za 22/4 Tafraoute 0 km Totaal 4.921 km 29°C 🌞
Dit weekend wordt het einde van ramadan gevierd met het suikerfeest. Alle winkels zijn gesloten en de stad Tafraoute ligt er verlaten bij.
Tafraoute
Souks zoals we ze nog niet gezien hebben.
Onze camping, waar we drie nachten verblijven, ligt met prachtige vergezichten aan de rand van de stad.
Maar de voorzieningen laten te wensen over. Het lijkt wel of de broer van Mr Bean de sanitaire en elektrische installatie heeft geplaatst, wat een geklungel. Maar geen nood, we hebben alles aan boord en kunnen onze plan trekken.
Lunch onder de palmbomen.
’s Avonds gaan we met een beperkt groepje eten in restaurant “L’ Étoile du Sud”.
Als we terug naar de camping stappen, is de verlaten stad plots een bruisende, feestvierende stad geworden. Vooral de jongeren zijn aan het feesten en aan het flirten. Groepjes jongens staan de aandacht te trekken van groepjes giechelende meisjes, leuk om te zien.
Zo 23/4 Tafraoute 0 km Totaal 4.921 km 28°C 🌞
Na de rustdag van gisteren, staat er vandaag een rondrit met 4×4’s op het programma.
Temidden van het prachtig natuurgebied vol enorme ronde rotsen heeft onze Belgische kunstenaar Jean Verame een aantal van deze steenmassa’s geverfd in kleuren blauw, roos en geel. Een bizar gezicht.
Les Roches Peintes
Les Gorges d’Ait Mansour is een prachtige groene oase in dit desolaat gebied. De vegetatie bestaat uit palmbomen, oleanders en amandelbomen. In de bassins weerspiegelt het water de roze rotsen die boven de bomen uittorenen.
De hoed van Napoleon. Een merkwaardig gevormde rots en hoewel niemand de gelijkenis ziet, is het toch een toeristische attractie.
Na de 4×4 rit, die toch een vijftal uren in beslag heeft genomen, Lunch
In de late namiddag openen enkele boetieks de deuren. Ideaal moment om enkele cadeautjes voor de kids te verzamelen. Wie past hier het schoentje?
Terug op de camping krijgen we een mooie zonsondergang als afsluiter van een mooie dag.
Ma 24/4 Tafraoute – Tata 186 km Totaal 5.107 km 35°C 🌞
Het eerste deel van onze dagrit tot Igherm is niet bijzonder spectaculair, maar de P1805 tussen Igherm en Tata is weer heel mooi met een grote variatie aan landschappen.
Wij houden van deze ruige, iets eentonige, ruwe, schaars begroeide landschappen.
We begrijpen niet hoe mensen hier kunnen leven en overleven en toch zie je hier en daar nederzettingen van Berbers.
Deze rivier is wel honderd meter breed. In normale omstandigheden zouden we door het ondiepe water moeten rijden maar nu staat ze poeder droog, zoals het grotendeel van de Marokkaanse rivieren.
’s Avonds laat Clancy, een Belg met Amerikaanse roots, ons genieten van zijn country muziek. Heel gezellig en rustgevend.
Di 25/4 Tata – Foum Zguid 141 km Totaal 5.248 km 39°C 🌞
De route gaat verder langs de woestijn en de grens met Algerije.
Het wordt behoorlijk warm. Veel warmer dan we hadden verwacht. Normaal zou het in deze periode van het jaar tussen de 20 en 25°C moeten zijn. Nu is het 15 graden warmer en men voorspelt nog hogere temperaturen.
Zolang we rijden kan de airco alles wat onder controle houden, maar zodra we stilstaan zien we thermometer zo de hoogte ingaan.
We kunnen het ons moeilijk voorstellen, maar aan de enorme rivierbeddingen te zien, moet het hier toch soms wel hard regenen.
Het is misschien niet goed zichtbaar, maar dit is de oude weg met duikers, die volledig is weggespoeld door het water.
Palmbomen zijn niet de meeste geschikte bomen om schaduw te geven, maar alle beetjes helpen.
Zo weinig mogelijk bewegen en inspanningen doen is de boodschap en veel water drinken!
