Za 18/6/22 Ruunaa – Suomussalmi 280 km Totaal 5.869 km ⛅ 17°C
Om 11 uur hebben we afspraak om een boottocht te maken over een wildwaterrivier. Met een busje worden we naar het vertrekpunt gereden. Uitgerust met rubberen laarzen, een zwemvest en een lange regenjas staan we vertrekkensklaar. We voelen de nattigheid al komen.
Met een houten boot, voorzien van een zware buitenboordmotor, starten we op 5km van de Russische grens. We varen dus op Russisch water.
Rusland in zicht
We zijn de enige buitenlanders en we worden gewaar dat de Engelse uitleg een stuk korter is dan de Finse. Wat we onthouden hebben, is dat de tocht 32km lang is met een hoogteverschil van 16m en dat er 6 stroomversnellingen zijn.
Als je van op afstand deze kabbelende zone ziet liggen, lijkt dat nog heel goed mee te vallen, maar eens we erin terecht kwamen kregen we het opzwepende water met bakken over ons.
Onderweg krijgen we een lunch aangeboden. De worstjes mochten we zelf baken op het kampvuur en voor de rest was er Fins buffet voorzien. Simpel maar supergezellig.
We waren bijna opgedroogd als we aan het laatste stuk begonnen.
Na de laatste stroomversnelling heeft onze schipper het roer omgegooid en zijn we stroomopwaarts door de golven gegaan. Kwestie van ons onderbroeken ook nat te krijgen.
Ondanks onze natte kledij, vonden we het een heel leuke ervaring.
We hebben nog tijd zat om een stuk door te rijden naar het noorden.
We zien onderweg een wegwijzer staan “Kostomuksa (Rus) 86km”. Op de wegenkaart zien we dat er wat verder een afslag is richting Rusland met een grensovergang. We twijfelen even, maar besluiten toch een kijkje te gaan nemen. Als de tanks hun kanonnen in onze richting zouden draaien, keren we wel vlug terug.
Niks tank of kanon, zelfs geen soldaat of politieagent te zien. Er staat zelf een bord dat de grens open is.
Het is er wel heel kalm, we zien maar één enkele auto staan voor de slagboom, maar voor de rest lijkt alles volledig normaal.
Dit hadden we toch niet verwacht.
Jammer dat we geen visum hebben, anders waren we toch even Rusland binnengereden, al was het alleen maar om te tanken. De diesel kost daar minder dan een euro per liter.
Even voor Suomussalmi passeren we langs het Winter Oorlogmonument. Op een weide staan 17.000 stenen, die elk een soldaat herdenkt die tijdens de winteroorlog (1939-1940) tussen de Finnen en de Russen gevallen is.
In het midden staat een mooi herdenkingsmonument met 100 belletjes die rinkelen in de wind.
Zo 19/6/22 Suomussalmi – Auttiköngäs 264 km Totaal 6.133 km ⛅ 16°C
We rijden tientallen kilometers door de bossen, niets speciaals te zien en plots, in the middle of nowhere, is daar een stuk weiland met allemaal poppen. Silent People is een kunstwerk van 1.000 vogelverschrikkers die zich als een bewegingsloos leger in het veld hebben opgesteld. Nu hebben ze hun zomerkleding aan, maar in de winter krijgen ze allemaal een aangepaste kledij.
1001 vogelverschrikkers
In het naastgelegen Field Cafe serveren ze lekkere wafels met koffie.
Wafels en koffie op de stoof
Volledig per toeval zijn we op een heel leuke plek beland om de nacht door te brengen. Het restaurant in de blokhut was gesloten wegens ziekte, heeft Google Translate ons verteld.
Terwijl we aan het infobord de wandelmogelijkheden bestuderen, horen we in de verte het geraas van een wilde rivier.
Dat gaan we morgen wel verkennen.
Het hoge noorden is toch een heel aparte ervaring voor ons. Het wordt niet meer donker. Je kan de nacht door een boek lezen zonder licht te doen branden. We moeten echt op ons uurwerk kijken om het normale dagritme te behouden.
Ma 20/6/22 Auttiköngäs – Rovaniemi – Sonka 126 km Totaal 6.259 km 🌞 19°C
De wandeling in dit natuurreservaat is zeker de moeite waard. Mooie wandelpaden, duidelijk bewegwijzerd, brengen ons naar het hoogste punt waar een uitkijktoren staat.
Eindelijk kunnen we eens het landschap zien boven de bomen heen en de wijde omgeving bewonderen.
Maar het mooiste komt op het laatste. De spectaculaire waterval met ernaast een enorme, wat vervallen, schuifaf.
Tot half vorige eeuw werden de boomstammen via de rivieren naar de zagerijen getransporteerd. Deze houten helling diende om de waterval te overbruggen.
We hebben in geen enkele reisgids hierover iets teruggevonden, maar het is echt een verborgen parel.
Na de middag rijden we richting poolcirkel.
“Pas op” roept Jenny. In het midden van de straat staan 2 rendieren. Alle remmen dicht en maar foto’s maken. Het is onze eerste kennismaking met het inheems wild.
Een eind verder staan er een tiental rendieren te grazen. We parkeren ons wat verder langs de baan, zodat we deze voor ons toch onbekende dieren iets dichterbij kunnen observeren.
Als we nog wat verder weer rendieren zien, zijn we niet gestopt maar hebben we tegen elkaar gezegd, “kijk rendieren”. Eigenlijk niet normaal hoe vlug we iets gewoon worden.
We komen aan in Rovaniemi, de woonplaats van de Kerstman. De stad zelf heeft buiten een heel groot shoppingcenter, weinig aantrekkelijks te bieden.
Maar 6 kilometer buiten de stad, ligt het Santa Claus Village, pal op de noordpoolcirkel.
Het is een plaats die je moeilijk kan overslaan, maar het is zo toeristisch gemaakt dat het niet meer leuk is.
De ene boetiek naast de andere en een postkantoor waar je een kerstkaartje kan versturen dat dan op 25 december in je brievenbus valt.
Wat je natuurlijk niet mag vergeten, is op de koffie gaan bij de lieve Kerstman.
De Noordpoolcirkel is de lijn waar de zon in de zomer één volledige dag boven de horizon blijft en in de winter één volledige dag onder de horizon blijft.
Het wordt avond en we kijken uit naar een overnachtingsplaats. We rijden een camping binnen, maar de receptie is gesloten, alsook de sanitaire voorzieningen. Er staat ook geen enkele camper, caravan of tent.
We zijn blijkbaar terechtgekomen op een verlaten camping.
We hebben nergens een bord zien hangen dat het gesloten is, dus rijden tot aan het meer om in alle rust de avond en nacht door te brengen.
Di 21/6/22 Sonka – Pello – Kiruna 325 km Totaal 6.584 km ⛅ 20°C
Terwijl we ’s morgens aan het ontbijten zijn, komt er plots een camionette aangereden.
De man haalt er zijn gereedschap uit om aan een bootje te werken en kijkt naar ons met een blik van “wat staan die daar te doen”. Wij eten verder en hij werkt verder, tot we de motor starten om te vertrekken. Hij steekt zijn hand op en komt naar ons. Maar hij spreekt enkel Fins (= Chinees) maar kan in het zand wel “20€” tekenen. Met veel gebaren en tekens sluiten we vriendschap. Hij opent zijn infrastructuur waardoor we nog water kunnen tanken, grijs water en WC lozen en biedt zelf zijn sauna hut aan. Maar omdat deze nog moest opgewarmd worden, hebben we gepast. Het zou ons te veel tijd gekost hebben en we willen voortmaken om naar Noorwegen te gaan. We hebben genoeg bossen gezien.
Als het ons lukt proberen we tot in Kiruna te geraken, meer dan 300km van hieruit.
We stoppen nog even in Pello, een stadje dat op de grens Finland/Zweden ligt, beide helften gescheiden door een rivier.
Ieder jaar, het eerste weekend van juli, is er het Poikkinainti feest ter ere van de grensoverschrijdende liefde. Op het midden van brug wordt er dan een huwelijk voltrokken tussen een Fin(se) en een Zweed(se) en wordt er gefeest, gedanst en gedronken op de liefde. Mooi hé.
Dit is het einde van ons Fins avontuur.
Wat vonden wij van Finland?
- Nog meer bos dan in Zweden. Gewoon eindeloos en weinig variatie.
- De taal is volledig onbegrijpbaar.
- Het leven is ook hier een stuk duurder dan bij ons in België.
- Heel mooie en heel grote grootwarenhuizen en winkelcentra.
- Ze eten hier enorm graag snoep, ijsjes en frisco’s.
- De staat van de wegen is niet super. Veel putten en opgelapte rijstroken.
- LPG tanken kan hier niet.
Hoogtepunten:
- De gezonde lucht.
- De boottocht over de wildwaterrivier in Ruunaa.
- Het onbezorgd overal kunnen overnachten met mooie uitzichten.
- Dit is onze heel persoonlijke mening, maar eigenlijk hadden we meer verwacht van Finland.
Voor vissers, kajakers, trektochtwandelaars, enz. moet het hier prachtig zijn, maar voor het doorkruisen met een mobilhome is het te eentonig. We zijn blij dat we het gezien hebben, maar denken niet dat we nog gaan terugkomen.