Ga terug naar naar Marokko deel 2
Wo 12/4 Marrakech – Taroudant 245 km Totaal 4.135 km 30° 🌞
We verlaten deze grote drukke metropool via de chique côté van de stad. Mooie boulevard, verzorgde beplanting, nieuwe gebouwen, een shopping center met een Carrefour en een pick-up met 3 koeien.
3 koeien op rij
De reisleiding heeft ons verwittigd dat het vandaag een pittige rit wordt. We gaan namelijk door en over het Hoge Atlas gebergte.
Eeuwenlang was dit een zo goed als ontoegankelijk gebied, beheerst door Berber dynastieën.
De lemen huisjes liggen op miraculeuze wijze tegen de berghellingen aangebouwd.
De weg ligt er heel slecht bij. De putten in het asfalt zijn ontelbaar. Over een afstand van ongeveer 20 kilometer zijn er wegenwerken en dit maakt het nog een stuk moeilijker om te rijden en als toemaatje krijgen we nog een hoop stof over ons heen. Onze gemiddelde snelheid schommelt tussen de 10 à 20 km/u en toch heb ik amper de tijd om van het landschap te genieten. Al mijn aandacht gaat volledig naar de weg om geen brokken te rijden.
Regelmatig eens stoppen om van het mooie landschap te genieten en leuke foto’s te maken.
We zijn boven geraakt op de Tizn’Tez pas, 2100m hoog in het Atlas gebergte. Niet zo ver hier vandaan, maar buiten ons gezichtsveld, ligt de Toubkal, met zijn 4.167m de hoogste berg van Marokko.
Aan de horizon hangt er heel vaak een soort nevel wat het vergezicht beperkt. Zou het waterdamp zijn of zandwolken vanuit de Sahara? Of misschien een mengeling van beide? We weten het niet.
Het was een mooie maar heel zware rit vandaag. We zijn echt moe en kruipen vroeg onder de wol.
Do 13/4 Taroudant 0 km Totaal 4.135 km 33° 🌞
Geen wolkje aan de hemel en volle zon. We hadden ons voor de reis helemaal niet aan deze temperaturen verwacht.
De normale temperaturen rond deze tijd van het jaar schommelen tussen de 20 en de 25 °C.
Onze lange broeken en pullovers blijven in de kast.
Vanop onze camping in Taroudant worden we met paardenkoetsen naar de stad gebracht.
De omwalling rond de oude stad dateert vanuit de 16de eeuw en is nog steeds volledig intact. Op deze muren zijn 130 torens en 19 hoekbastions gebouwd, waardoor deze stad indertijd een onneembare citadel was. Verrassend mooi.
6 km lange omwalling rond de oude stad
Zoals alle steden in Marokko heeft Taroudant ook zijn souks. Je weet niet waar eerst te kijken. De piepkleine winkeltjes zijn tot in de nok volgepropt.
Moeten er nog nootjes zijn?
Vr 14/4 Taroudant – Sidi Wassay 222 km Totaal 4.357 km 30° 🌞
Vanuit Taroudant rijden we richting Atlantische Oceaan. De eerste 60 kilometer is een mooie rechte weg waarop we vlot kunnen doorrijden. Hierna zouden we de autosnelweg richting Agadir kunnen nemen, maar dat zou te simpel en te saai zijn. In plaats daarvan nemen we een bergpas door de Hoge Atlas.
We spotten de eerste dromedarissen. Stoppen kunnen we hier niet om ze van dichtbij te aanschouwen, maar onze kans zal nog wel komen eenmaal dichter bij de Sahara.
We dalen af naar de Vallée du Paradis. Dit 60 kilometer lange natuurgebied is een groene vallei met palmbomen.
Het is voor de Marokkanen uit Agadir een favoriete plek om te komen picknicken in deze mooie oases.
Vallée du Paradis
Of een terrasje doen met de voeten in het water.
Via de kustweg rijden we door de stad Agadir die we niet gaan bezoeken. Onze reis richt zich op de natuur en niet op de grote steden.
Agadir
Rijden door zo’n stad is een avontuur op zich. Stoptekens worden niet gerespecteerd, rode verkeerslichten enkel door wagens maar niet door fietsers en brommers. Wegmarkeringen en richtingaanwijzers zijn iets overbodig. Er rijden heel veel “petits taxi” rond en dat zijn nog de ergste van allemaal. Ze doen alle moeite om je in het halen, om dan vlak voor je neus rechtsaf te slaan. Wel, ik ben fier op mijn rijkunsten dat we daar ongehavend uit zijn gekomen.
Sidi Wassay is een klein kuststadje aan de Atlantische Oceaan. We overnachten met zicht op zee en worden in slaap gewiegd door het geruis van de kabbelende golven.
Za 15/4 Sidi Wassay 0 km Totaal 4.357 km 29° 🌞
Het aantal campings met een zwembad zonder water kunnen we niet meer tellen.
We zien het in de natuur en horen het ook van de Marokkanen dat water een groot probleem wordt.
We vinden het maar logisch dat bomen en planten voorrang krijgen op badgasten.
Met taxi’s worden we naar het nationaal park Sous Massa gebracht voor een wandeling van een viertal uur.
Dit park is pas opgericht in 1991 en is 33.800 hectare groot. Het strekt zich uit langs de oevers van de rivier Massa en is een aantrekkelijke plaats voor vele soorten trekvogels.
We hebben er heel wat vogels kunnen spotten zoals de lepelaar, de flamingo, vele soorten reigers, de steenuil, de torenvalk, de witkruin- en de zwarte tapuit en vele andere waarvan we de naam niet kennen.
Mooi zandstrand voor de camping
Tijdens de ramadan is er weinig toerisme en zijn er vele restaurants gesloten. Maar speciaal voor NKC heeft de camping eigenaar het restaurant geopend. Een Marokkaans slaatje als voorgerecht en een dorade met frietjes als hoofdschotel slaan we zeker niet af. We waren heel blij dat er iets anders op de menukaart stond dan een tajine.
Zo 16/4 Sidi Wassay – Sidi Ifni 141 km Totaal 4.498 km 28° 🌞
De weg naar Sidi Ifni loopt grotendeels langs de kust. Langs de mooie zandstranden zien we dat er vele grote toeristische projecten in ontwikkeling zijn, deze zijn nog maar in een beginfase.
Een van de vele verkavelingen, voorlopig met weinig succes
Bij het aardige kuststadje Legzira staan Les Arches de Legzira. In deze okerkleurige klif is in dit sedimentaire gesteente door erosie een enorme boog gevormd.
Een eind verder was er nog zo een boog maar deze is in 2016 ingestort. Enkel de brokstukken zijn nog te zien.
Het water was sterker dan de rotsen
De route gaat verder door kale landschappen met grote kuddes schapen en geiten.
In Sidi Ifni staan we weer langs het strand met zicht op de oceaan. Ondanks dat er bijna geen wind is, zijn de golven behoorlijk groot. Zwemmen wordt hier afgeraden door de verraderlijke stromingen.
Ma 17/4 Sidi Ifni – Bou Jerif 107 km Totaal 4.605 km 28° 🌞
Hoewel we ons niet zo ver van de zee bevinden, zien we enkel een onherbergzaam, kaal landschap en hier en daar een nomadentent.
Guelmin is de grootste stad in de wijde omgeving maar ook weer geen aantrekkelijke stad. Aan het uiterlijk wordt geen aandacht besteed. Voor mooie architectuur moet je niet naar Marokko komen.
Op de markt worden groenten en fruit in overvloed verkocht en tegen een spotprijs aangeboden. Je kan er zelfs half gepluimde kippen kopen.
De reisleiding geeft ons altijd een beschrijving van de route van de dag en vandaag zit er iets speciaals in. De laatste 9 kilometer tot aan de camping is een onverharde weg met heel veel stenen. We moeten er een uur voor uittrekken.
Nadat ik de coördinaten van deze route in mijn GPS heb ingebracht, stelt hij me een alternatieve weg voor. Het programma dat we gebruiken, OsmAnd, heeft ons nog nooit in de steek gelaten en we vertrouwen er blindelings op.
Maar ja, als deze weg bestaat, waarom stelt de reisleiding deze dan niet voor? Een klein dilemma.
Op de Michelin landkaart staat deze alternatieve weg aangeduid in volle witte lijn, terwijl deze van NKC in stippellijn staat.
We nemen het risico en gaan voor het avontuur.
Met succes, we zijn nog maar 7 kilometer van de camping verwijderd en we rijden nog altijd een goede asfaltweg.
En dan plots geen asfalt meer, geen verharde weg, alleen een werfweg in verharde grond. Omdat er geen enkele signalisatie staat, veronderstel ik dat het maar over een kort stukje werf gaat en ga te voet op verkenning. Een halve kilometer verder is er een sleuf gegraven van enkele meters breed en diep om grote betonbuizen in te plaatsen. Einde weg!
Ontgoocheld en vloekend keer ik terug naar ons Catho als daar plots een lokale man staat met een oude Landrover. Hij vraagt mij als we naar Bou Jerif gaan en wijst naar een onverharde weg in bedenkelijke staat. Als ik hem vraag of het met onze camper mogelijk is, zegt hij geen enkel probleem.
Voor de tweede keer kiezen we voor avontuur en het was een avontuur. Nog nooit hebben we op zo’n slechte weg gereden met kuilen, uitspoelingen, korte knikken en bulten.
Er waren stroken waar zo’n dikke stenen lagen waarvan ik dacht dat ze ons chassis zouden raken. Jenny is dan voorgelopen om deze blokken opzij te gooien.
Opgepast! Wegenwerken!
Gelukkig hebben we luchtvering, zodat we met het koetswerk een stuk hoger van de grond kunnen komen, anders was het ons nooit gelukt.
Maar we hebben het tot een goed einde gebracht en het zal ons nog lang bijblijven.
Camping Bou Jerif
Di 18/4 Bou Jerif 0 km Totaal 4.605 km 24° 🌤️
We staan aan de poort van de woestijn. Je ziet duidelijk dat het hier nog droger is dan meer naar het noorden. Er zijn nog amper bomen te bespeuren en bijna alle planten zijn cactusachtigen.
Op een kwartier wandelen van de camping komen we bij het Fort Bou Jerif. Het fort is gebouwd in 1935 en huisvestte een 200 tal soldaten van het Franse Vreemdelingenlegioen tot in 1956, toen Marokko onafhankelijk werd. Nu is het fort volledig in verval.
Fort Bou Jerif
Tijdens onze gezamenlijke reis zijn er vier personen in de groep jarig. In bedoeïenen sfeer vieren we dit vandaag met een hapje en een drankje.
Daarna zijn we in het restaurant van de camping gaan eten: tajine met dromedarisvlees.
We hadden ons aan een speciale smaak verwacht, maar nee, dromedarisvlees smaakt als rundsvlees.
Morgen trekken we richting Anti-Atlas. Dit is een gebergte gelegen tussen de Hoge Atlas en de Sahara. We zijn benieuwd.